Weer, Klimaat en Religie
We gaan eerst naar het jaar 1703, midden in de Kleine IJstijd. Engeland werd getroffen door de ergste storm in haar geschiedenis. 10.000 zeelieden verloren hun leven, 400 windmolens gingen verloren en in heel Engeland lagen platgeslagen bossen.
De Kerk van Engeland verklaarde dat het Gods wraak was, uiteraard op het zondige volk.
De wrekende God was dus de verklaring voor het extreme weer.
In alle culturen werden altijd al goden verantwoordelijk gesteld voor allerlei soorten weer.
Het gewenste weer probeerde men af te smeken door gebeden en offerandes.
(Hindoepriesters voeren in de Indiase stad Hyderabad rituelen uit tijdens hun bedes om regen (FD, 24-7-2008))
Weer is heel iets anders dan klimaat.
Weer is iets wat je vandaag ziet en voelt: temperatuur, neerslag, wind, bewolking en luchtdruk.
Klimaat is door de Wereld Meteorologische Organisatie, gedefinieerd als het 30-jaar gemiddelde van het weer.
Klimaat is in die definitie niets anders dan een statistische methode om het gemiddelde weer te beschrijven.
Klimaat kan dus niet, zoals een wrekende God, extreem weer veroorzaken. Klimaat is een beschrijving van het weer, geen veroorzaker van het weer;
Geen Godheid dus, alhoewel het begrip klimaatverandering tegenwoordig serieuze religieuze trekken vertoont.
Klimaatverandering is dus niets anders dan een héél langzame verschuiving van het 30-jaar gemiddelde van het weer.
Maar zulke grafieken zie je zelden of nooit. Gegevens ontbreken vaak en het beweegt te langzaam voor fraaie krantenkoppen. Het zal haast niemand boeien.
We schrijven liever over extreem weer en natuurrampen en zeggen dat het komt door klimaatverandering.
Voor de overheid is dat fijner dan te moeten erkennen dat natuur- en waterbeheer vaak schromelijk te kort schieten, evenals waarschuwingssystemen.
Toch is er altijd klimaatverandering, al gaat dat langzaam. Klimaatverandering is de norm!
Hoe dat komt hangt af van vele tientallen factoren.
Bron: hier.
Dat politici en alarmistische wetenschappers voor het gemak de CO2-concentratie als zgn. "thermostaatknop" voor weer en klimaat hebben aangewezen, lijkt me wetenschappelijk gezien gewoon van de zotte.
Klimaat is onderhevig aan een groot aantal cyclische factoren, zowel op aarde als in het heelal. Cycli met een kortere of langere duur, die elkaar soms versterken, soms juist dempen. Die duur kan variëren van jaarlijks, enkele jaren, 30 of 60 jaar, duizend jaar en, zoals de ijstijdencyclus, wel ca. 100.000 jaar.
(bron: https://www.exploratorium.edu/climate/cryosphere/data2.html)
De 100.000 jaar lange ijstijdencyclus b.v. is duidelijk gebaseerd op krachten in ons zonnestelsel, de zgn. Milancowich cycli.
Er bestaat al heel lang ook een andere definitie van klimaat, waarmee wij op school al kennis maakten: de klimaatclassificatie van Köppen-Geiger.
Planten vormden een belangrijk onderdeel in de onderzoeken van Köppen, die zich afvroeg waarom bepaalde planten ergens wel of niet leefden. Köppen kwam erachter dat dit te maken had met neerslag en temperatuurverschillen. Geiger heeft de classificatie later verfijnd.
Hun klimaat-classificatie besloeg de hele wereld, eerst vrij grof, maar daarbinnen steeds verfijnder.
(bron: Richard Lindzen, What is climate ?, Watts Up With That 20-1-2024))
West-Europa heeft in dat systeem een gematigd zeeklimaat.
Ik verwacht niet dat daar enige verandering in zal optreden voor de volgende ijstijd begint. Binnen het klimaatsysteem van Köppen geen klimaatverandering dus!
Maar dat wil niet zeggen dat binnen zo'n klimaatgebied van Köppen geen verschillen zijn of kunnen ontstaan.
Zo is het in Eelde (Dr.) gemiddeld ruim 1 graad Celsius kouder dan in Maastricht of Vlissingen.
Hoewel vele politici en alarmistische wetenschappers beweren van wel, is er geen wetenschappelijk bewijs dat extreem weer tegenwoordig vaker voorkomt dan vroeger.
Dat men dat denkt komt omdat ze lijden aan klimaat-amnesie, een gebrekkig geheugen voor het vroegere klimaat.
In Nederland zouden we daar geen last van hoeven hebben als we maar wilden lezen in het schitterende vuistdikke boek "Extreem weer!" van KNMI-medewerker Buisman (2011), waarin hij een schets geeft van Extreem weer in Nederland gedurende de laatste 1000 jaar.
CO2 is een zgn. "sporengas", er zit in de atmosfeer slechts 0,04% oftewel 420 deeltjes per miljoen.
Toch is dat beetje CO2 super -belangrijk voor alle leven op aarde: zonder CO2 geen leven op aarde. Onder de 150 deeltjes per miljoen sterven alle planten en dus ook alle dieren.
Vlak na de laatste ijstijd was het CO2-niveau nog maar 180 deeltjes per miljoen, gevaarlijk dicht bij de kritische grens van 150.
(hier te bestellen)
De atmosfeer zorgt ervoor dat de aardetemperatuur niet ca. – 18 graden maar ca. ca. + 15 graden Celsius is (100 m. boven de grond). Dat scheelt dus ca. 33 graden.
Dat danken we aan zgn. broeikasgassen, waarvan waterdamp, oftewel luchtvochtigheid, verreweg de belangrijkste is.
grafiek
De atmosfeer-temperatuur is ongelijk verdeeld.
Heel erg koud op het grote continent Antarctica: tot gem. wel ca. - 63 graden Celsius in juli - sept., met pieken tot -93 graden),
In de tropen is het dag en nacht heel warm.
En in woestijngebieden is het overdag heel heet en 's nachts vrij koud.
Je kunt je afvragen hoe het mogelijk zou zijn om tot een juist wereldgemiddelde te komen en wat de zin daarvan überhaupt zou zijn, behalve voor alarmistische praatjes.
CO2 is ook een broeikasgas, maar slechts effectief in 2 heel kleine stukjes van de grote warme infrarode bandbreedte die de aarde uitstraalt.
De eerste paar honderd deeltjes per miljoen CO2 hebben een opwarmend effect op de atmosfeer, maar dat wordt sterk minder naarmate de concentratie toeneemt. Dat noemt men het verzadigingseffect.
grafiek
Waterdamp, luchtvochtigheid, is verreweg het belangrijkste broeikasgas.
Waterdamp houdt de opstijgende warme infrarode stralen van de aarde het beste "tegen", over bijna de gehele bandbreedte van uitgaande infrarode straling.
Overigens zit er boven op de atmosfeer geen glazen dak, die de warmte-opstijging sterk blokkeert, zoals in een broeikas.
CO2 is ook een 'groeigas". De kwekers in het Westland kopen CO2 in van de Rotterdamse industrie en verhogen de CO2-concentratie in hun kassen tot vaak ca. 1200 deeltjes per miljoen, opdat de tomaten, sla en andere gewassen beter groeien.
Dat komt omdat planten groeien door zgn. fotosynthese: ze halen CO2 uit de lucht, water uit de grond en maken daar, met energie uit zonlicht, suikers en andere bouwstoffen van om te groeien.
Een toename van CO2 in de atmosfeer heeft niet alleen een positieve invloed op de plantengroei, maar zorgt er ook voor dat planten minder openingen in hun blad (huidmondjes) nodig hebben om voldoende CO2 op te vangen. Maar daardoor ademen ze ook minder vocht uit, zodat ze beter gaan gedijen in drogere omstandigheden, wat goed is voor de landbouw in droge gebieden.
Sinds satellietmetingen begonnen, blijkt dat de aarde sterk vergroent, zowel door CO2- als temperatuurtoename.
Wereldwijd is het bladoppervlak vergroot met een gebied gelijk aan dat van de Verenigde Staten.
De wereld wordt groener door toename van CO2: klik op de kaart voor een vergroting
Zie hier voor verdere uitleg van deze grafiek die komt uit onderzoek van Zhu et al. (2016)
De Sahel is de laatste tijd veel groener geworden, heel iets anders dan de claim dat de woestijn oprukt.
20.000 km2 ten zuiden van de Sahara is nu vergroend.
Sahara, bron: NASA
Sinds de laatste ijstijd, zijn er in diverse gebieden periodiek grote culturen ontstaan met een hoge mate van beschaving.
Die beschavingen ontstonden en bestonden altijd in relatief warme perioden. Ze verdwenen soms vrij snel, in ca. 50 of 100 jaar als het in zo'n gebied soms plotseling veel kouder werd.
Er worden sinds 5000 jaar voor Chr. drie grote opwarmingsperiodes onderkend, die elk wel 3 tot 7 eeuwen hebben geduurd, afgewisseld met naargeestige koudere periodes van lange duur.
grafiek uit Wrightstone
Men neemt aan dat die drie langdurig warme perioden zeker zo warm en vaak warmer waren dan de aardatmosfeer tegenwoordig.
De laatste warme periode was het zgn. Middeleeuws Klimaatoptimum (850-1250).
De 13e eeuw staat bekend als de “eeuw van de kathedralen”, waarin reusachtige Gotische kathedralen werden gebouwd, waaronder de Notre Dame in Parijs, gedurende 1163 en 1345, een teken van grote welvaart.
Daarna begon de zgn. Kleine IJstijd (1250-1850).
Het leven werd steeds moeilijker: koude, langdurige vorst en veel regen teisterden de bevolking. Misoogsten kwamen steeds vaker voor. Ongekende plagen en epidemieën deden soms een derde tot 90% van een bevolking sterven.
Buisman (2011) verhaalt van mensen die ’s nachts in hun bed doodvroren.
Het hoeft dan niet te verwonderen dat ook nu nog het aantal "klimaatdoden" door koude minstens 10 keer zo groot is als dat door hitte. Ook in West-Europa. In sommige onderzoeken vindt men soms wel een factor 20 tot 50. In Amerika 25.
Het is op zijn minst merkwaardig dat de politiek en media wel aandacht geven aan hitte-doden, maar niet aan 10 tot 50 x zo veel koude-doden.
 |
Gregory Wrightstone geeft een overzicht in de tijd van heksenvervolgingen in Europa, die startten in de jaren 1430, geschraagd door een pauselijke encycliek van paus Innocentius VIII.
Bron: Wrightstone, Gregory, door klimaatverandering aangewakkerde heksenjacht....Toen en nu, Climategate.nl, 4-11-2021 Oorspronkelijke bron: CO2-coalition. Oct. 29th 2021
<----------heksenwaag: klik op de foto voor een vergroting |
Klimaatoptimisme pur sang!
Alarmistische politici en klimaatwetenschappers hanteren het begrip Klimaatverandering ten onrechte als de nieuwe Wrekende God, de veroorzaker van extreem weer.
Het zijn niet meer God of de heksen, maar de zondige mensheid, die de Duivelse verleidingen van de fossiele industrie niet kan weerstaan om steeds maar meer CO2 uit te stoten voor al hun pleziertjes, wat leidt tot klimaatverandering en die weer tot extreem weer en natuurrampen.
Zoals de Heidelbergse Catechismus het al verwoordde in 1563:
“Door de Erfzonde is de mens onbekwaam tot iets goeds en geneigd tot alle kwaad”.
Inmiddels lijkt de Erfzonde vervangen door de Klimaatzonde.
De mensheid zondigt bij elke ademtocht: we ademen 0,04% CO2 in, maar ademt 100 x zoveel CO2 uit: 4 %
We zijn CO2-productiemachines van geboorte en dus zondig van nature.
En zoals de "aflaat" vroeger in de Katholieke Kerk functioneerde (het meest ultieme verdienmodel in de historie van de mensheid: geen investeringen, wel bakken met binnenkomend geld), hebben we nu CO2-belasting en 2 systemen voor het rondpompen van enorme bedragen aan zgn. "CO2-credits", een verplicht systeem voor de grote CO2-uitstotende industrie en een vrijwillig systeem waarmee allerlei instanties, bedrijven en burgers hun "CO2-schuld" kunnen afkopen. Geniaal !
Literatuur:
Buisman, J. (2011), Extreem Weer !, een canon van Weergaloze Winters & Zinderende Zomers, Hagel en Hozen, Stormen en Watersnoden, Uitg. Van Wijnen - Franeker, 576 p. met vele illustraties en tabellen in kleur, ISBN: 978 905 194 35 80.
Friesland, Jan van, Moedertje aarde snakt zo naar CO2, Uitg. Aspect (2024)
Wrightstone, Gregory, Een welkome opwarming; Hoe een bescheiden opwarming en meer CO2 de mensheid ten goede komen, Uitg. Succesboeken.nl, 2024, ISBN 9789 49 266 5812
Deze website is een activiteit van dr. Hugo H. van der Molen, Copyright 2007 e.v.
Mail ons uw commentaar, aanvullingenen en correcties !
Follow @plattezaken en Facebook of Linkedin