Wolven
Follow@plattezaken en Facebook of Linkedin
Drs. P. bezingt de barre tocht per slede van een gezin met kinderen op weg naar Omsk. Om de roedel wolven van het vege lijf te houden voeren de vader en moeder nu en dan maar een kind aan de wilde beesten om de tocht te kunnen voortzetten: uiterste nood! Drs. P. weet het hemeltergende dilemma zo goed ten gehore te brengen, als hij zingt:
‘Moet Igor het maar wezen?’, ‘Nee want Igor speelt viool’. ‘Wat vind je van Natasha?’. ‘Maar die leert zo goed op school’. ‘En Sonja dan?’. ‘Nee, Sonja niet, zij heeft een mooie alt.’ Zodat de keus tenslotte op de kleine Pjotr valt.
Kijk hier voor de hele tekst (of hier)
Sinds negen jaar gebeurt er iets wonderlijks in Nederland: er wordt gediscussieerd of een levensgevaarlijk roofdier welkom is in onze wandelgebieden. In elk ander land zou deze discussie al na één minuut zijn beslecht, maar in Nederland zijn we blijkbaar zo wanhopig op zoek naar 'natuurbeleving' dat we bereid zijn om het welzijn van ons vee, huisdieren en peuters te riskeren voor een beetje wildernisgevoel. Wanneer wordt dit absurde natuursprookje eindelijk bij het grofvuil gezet?
De wolf keerde in 2015 terug in Nederland, tot vreugde van menig natuurbeheerder. Hoewel de wolf een levensgevaarlijk roofdier is, werd hij geprezen als een goede toevoeging aan de biodiversiteit en het ecosysteem. Inmiddels telt ons land naar schatting zo'n 104 tot 124 wolven: 24 gevestigde wolven, 17-26 jaarlingen, 55-62 welpen en 8-12 zwervende wolven.
Normaliter is een wolf mensenschuw, maar in Nederland - één van de dichtstbevolkte landen van Europa - is er voor het dier geen ontkomen aan de bewoonde wereld. Daarom zorgen de loslopende wolven al regelmatig voor problemen. Zo werden er onlangs pony's doodgebeten in Gelderland en Drenthe, huisdieren aangevallen, schapen gedood en een peuter belaagd in het Utrechtse Leusden. Dit laatste incident leidde ertoe dat ouders sindsdien wordt afgeraden om met hun kroost daar te gaan wandelen. Dit is natuurlijk een absurde situatie.
Wilde natuur in Nederland?
Het argument vóór de wolf is hetzelfde argument als voor het stikstofbeleid: we moeten een beetje inleveren om de 'oorspronkelijke' natuur te laten terugkeren in Nederland. Enkele eeuwen geleden woonde de wolf immers probleemloos in ons land, evenals allerlei plantensoorten die het tegenwoordig moeilijk hebben. Daarom moeten we boeren onteigenen, huisdieren laten doodbijten en bovenal meer belasting betalen zodat we eindelijk weer een beetje 'natuurbeleving' kunnen ervaren in de polder.
Het argument van natuurbeheerders is makkelijk te doorprikken. Eeuwen geleden was de wolf weliswaar een inheemse diersoort in Nederland, maar inmiddels is ons land zo totaal veranderd dat er geen plek meer is voor een groot roofdier. Het laatste oerbos in Nederland verdween in 1871 met de kap van het Beekbergerwoud. Sindsdien steeg onze bevolking van 3 miljoen naar 18 miljoen - een stijging van 600 procent! Ons land werd volgebouwd met steden, industrie, bedrijfsgebouwen en snelwegen.
Sinds anderhalve eeuw is alle natuur in Nederland handmatig aangelegd. Het is dus niet overdreven om te zeggen dat ons land tegenwoordig één groot stadspark is. Hier en daar is er wellicht een boompje of een struikje, maar dit komt allemaal voort uit actief menselijk ingrijpen. Onze wereld is saai en gereguleerd geworden vol bureaucratie, degelijkheid en goed fatsoen. Wilde natuur in Nederland is even onwaarschijnlijk als een gezonde economie in Griekenland.
Natuurontwikkelingsvisie
Desondanks is de zogeheten 'natuurontwikkelingsvisie' razend populair bij onze natuurbeheerders. Het idee is om weer een zelfredzame natuur in Nederland te scheppen waar plek is voor grote roofdieren (wolven en lynxen), grote grazers (wilde koeien, paarden, edelherten en elanden), inheemse plantensoorten en 'natuurlijke overstromingen' (!).
Dit klinkt allemaal leuk en aardig, maar het is volkomen onhaalbaar. We leven niet meer in de prehistorie, de middeleeuwen of het jaar 1700. We zijn een 21-eeuws, volgebouwd land waar geen plek meer is voor zulke safari-dromerijen. Bovendien is deze visie ook tegenstrijdig: je grijpt almaar in om vervolgens een 'zo natuurlijk mogelijk' natuurgebied te scheppen. Wie dit nog begrijpt, mag zijn hand opsteken.
De uitwerking van de natuurontwikkelingvisie is bovendien minder sprookjesachtig dan gehoopt. In de Oostvaardersplassen, waar de visie al decennialang wordt toegepast, leidt dergelijk natuurbeheer tot enorm dierenleed. Denk maar aan: uitgemergelde dieren, giftige planten, vervuild drinkwater en inteelt. Grote grazers stierven massaal in de winter van 2018 vanwege een bijvoerverbod. Moeten we deze lijn doorzetten, als het aantoonbaar leed veroorzaakt?
Het is menselijk dat Nederlandse natuurliefhebbers een tegengeluid willen geven aan alle doodgereguleerde stadsplanning. Maar het wereldvreemde verlangen naar een oermoederlijke reconquista in de Achterhoek is levensgevaarlijk. De 'grote bossen' in ons land zijn in feite grote achtertuinen; onze 'natuurbeheerders' zijn veredelde tuinierclubs. De wolf hoort daarom totaal niet thuis in Nederland.
Marit Nubé is redacteur van NieuwRechts.
0p 29-11-2024 schreef Marit Nubé op neuwrechts.nl het volgende:
Op Landgoed Scherpenzeel heerst onrust na meerdere waarnemingen van een wolf. Een wandelaar werd onlangs met zijn hond aangevallen, wat de discussie over het samenleven met dit roofdier opnieuw doet oplaaien.
Dinsdagmiddag liep Hans (40), die anoniem wil blijven vanwege de controverse rond wolven, met zijn twee honden langs een bosrand op het landgoed. “Plotseling hoorde ik geritsel en daar stond een wolf,” vertelt hij bij De Telegraaf. De wolf viel een van zijn honden aan, greep het dier bij de schouder en stond klaar om toe te bijten. “Ik heb hem een schop verkocht om mijn hond te redden.” De wolf richtte zich daarop op Hans, maar hij wist het roofdier met een trap op de kaak af te weren.
De aanval heeft een diepe indruk achtergelaten. “Ik ga het bos niet meer in. Een hond is een makkelijke prooi voor een wolf,” zegt Hans, die zijn viervoeter voorlopig uit de buurt van de bossen houdt.
Stijgende spanningen
Rentmeester Fieke van der Linden bevestigt bij De Telegraaf dat de angst onder bewoners en recreanten groeit. “We hebben de afgelopen twee weken vijf meldingen gehad van wolven. Ze zijn niet meer bang voor mensen, en dat baart zorgen.” Ook zijn er recent schapen aangevallen, en melkveehouders halen uit voorzorg hun vee naar binnen, wat financiële gevolgen heeft.
Het incident op Scherpenzeel staat niet op zichzelf. In heel Nederland neemt de discussie over wolven in bewoonde gebieden toe. Vrijdag lekte een update van het nationale wolvenplan uit, maar die biedt volgens critici nog steeds onvoldoende duidelijkheid. “Het ontbreekt aan duidelijke criteria voor wanneer een wolf een probleem vormt,” zegt Van der Linden bij De Telegraaf. “Er wordt niet centraal bijgehouden hoe vaak het misgaat, waardoor het lijkt alsof het rustig is. Maar dat is niet zo.”
Literatuur:
- Drs. P., Dodenrit, zie hier voor de tekst en daar voor de video.
- Friesland, Jan van, De dodenrit van BBB op weg naar Omsk, Climategate.nl, 27-10-2024
- Nubé, Marit,
einde experiment: de wolf hoort niet in Nederland, nieuwRechts.nl, 24-10-2024
- Nubé, Marit,Wolf valt wandelaar (40) aan in Gelderse Vallei, nieuwrechts.nl, 29-11-20244
Deze website is een activiteit van dr. Hugo H. van der Molen, Copyright 2007 e.v.
Mail ons uw commentaar, aanvullingenen en correcties !
Follow @plattezaken en Facebook of Linkedin