Gletsjers besloegen in de laatste ijstijd een groot deel van het noordelijk halfrond. Sinds het einde van de laatste ijstijd nemen ze gestaag af. Zie hieronder voor het verschil tussen 18.000 jaar geleden en nu. Alleen Groenland is nog grotendeels met ijs bedekt. En de Noordpoolzee (hier onder paars gekleurd) , alhoewel die 's zomers steeds meer ijs lijkt te verliezen, om dan 's winters weer meer ijs te vormen, maar steeds een beetje minder meer. Zie de video.

links: de aarde 18.000 jaar geleden, gezien boven de Noordpool ||||||||||||||| rechts: de aarde heden, gezien boven de Noordpool
Het zeeijs is paars gekleurd

(bron: https://www.magazine.noaa.gov/stories/mag95.htm)

18.000 jaar geleden lagen Canada en het noordelijk deel van De VS onder een dikke laag ijs, tot in Rusland toe en was het noorden van Europa en Rusland ook met ijs bedekt. Je ziet aan het licht groen gekleurde land dat Alaska en Rusland in elkaar overliepen, waarover de de meeste oorspronkelijke Amerikaanse volkeren van Azië naar Amerika konden lopen. Uit genetisch onderzoek blijkt dat ook uit Noord Europa migratie naar Amerika plaats heeft gevonden in vroege tijden.

Een goede theorie over opwarming van de aarde moet dit smeltingsproces, dat al 18.000 jaar gaande is, natuurlijk wel "meenemen"

Dat de nu nog bestaande gletsjers verder smelten lijkt mij een logische voortzetting van wat al duizenden jaren gebeurt. Wellicht dat het tempo ook logischerwijs versnelt als de aarde meer opwarmt ? En is dat dan zo erg ? Wie dat precies weet mag het me uitleggen.

Het aangroeien, maar vooral afkalven van wel 291 gletsjers wereldwijd wordt in de klimaatwetenschap gebruikt als historische thermometer van de aard-temperatuur. Zie een artikel op kennislink, d.d. 21-11-2015, in 2010 geschreven door Paul Leclercq. In dit artikel wordt o.a. de zogenaamde hockeystick grafiek van de aarde-temperatuur getoond van Michael Mann. Daarover is destijds veel twijfel gerezen: lees wat Wkipedia hier over schrijft. Zie ook onze webpagina over "climategate"

---

Hoewel er gletsjers zijn die groeien, is het toch zo dat de meeste afkalven en dat ook het totale gletsjer-volume wereldwijd daalt.

Most glaciers are retreating, posing a serious problem for millions who rely on glaciers for water.

"Glaciers are growing"
“Reports are coming in from all over the world: for the first time in over 250 years, glaciers in Alaska, Canada, New Zealand, Greenland, and now Norway are growing.” (JamulBlog)
Although Glaciologists measure year-to-year changes in glacier activity, it is the long term changes which provide the basis for statements such as "Global Glacier Recession Continues". Some Skeptics confuse these issues by cherry picking individual glaciers or by ignoring long term trends. Diversions such as these do not address the most important question of what is the real state of glaciers globally?

The answer is not only clear but it is definitive and based on the scientific literature. Globally glaciers are losing ice at an extensive rate (Figure 1). There are still situations in which glaciers gain or lose ice more than typical for one region or another but the long term trends are all the same, and about 90% of glaciers are shrinking worldwide (Figure 2).

Figure 1: Long-term changes in glacier volume adapted from Cogley 2009.

Figure 2: Percentage of shrinking and growing glaciers in 2008–2009, from the 2011 WGMS report

It is also very important to understand that glacier changes are not only dictated by air temperature changes but also by precipitation. Therefore, there are scenarios in which warming can lead to increases in precipitation (and thus glacier ice accumulation) such as displayed in part of southwestern Norway during the 1990s (Nesje et al 2008).

The bottom line is that glacier variations can be dependent on localized conditions but that these variations are superimposed on a clear and evident long term global reduction in glacier volume which has accelerated rapidly since the 1970s. (Bron: scepticalscience.com, d.d. 21-11-2015)

Maar, de angst dat gletsjers "plotseling" snel afkalven bestond ook al wel ca. 100 jaar geleden........... Zoals b.v. het Glacier Park in Montana (USA) in 1923. Zie onderstaand krantenbericht uit 1923.

Wikipedia schrijft er anno 2018 het vogende over: Sperry Glacier — like all the glaciers in the park today — is a product of the recent Little Ice Age, the period of cooler average temperatures starting in about the 13th century and concluding in the mid-19th century. Once one of the largest glaciers in the park, the surface area of Sperry Glacier has retreated 75 percent since the mid-19th century. 2005 measurements of the surface area of the glacier resulted in an estimated area of 216 acres (0.87 km2), whereby the glacier is estimated to have covered an area of 930 acres (3.8 km2) at the end of the Little Ice Age in the mid-19th century. The glacier lost almost 35 percent of its surface area between 1966 and 2005. In 1923 + 25 jaar van het verontrustende krantenbericht, dus in ca. 1948, bestond de Gletsjer nog steeds. Dus "the rapid retreat from the past 18 years did not continue" In 2005 was er echter nog maar een kwart over van het oppervlak dat het had aan het einde van de kleine Ijstijd, rond ca. 1850.

---

---

Ijsland

De Vatnajökull is de grootste gletsjer van Europa. De ijsmassa beslaat een oppervlak van 8300 vierkante kilometer; bijna net zo groot als Gelderland en Overijssel samen. Het is een zeer vulkanisch gebied. Dwars over IJsland, van noordoost tot zuidwest, loopt een 150 km lange barst in de aardkorst. Al vele eeuwen lang braken vulkanen er met grote regelmaat gloeiend magma en as uit.

Onder het ijs van de Vatnajökull bevinden zich maar liefst drie vulkanen. Misschien intussen wel vier, want de eruptie van 1996 (toen deze tekst werd geschreven, HHvdM) deed zich voor tussen de Bardarbunga en de Grimsvötn. De Bardarbunga, in het noorden, kwam voor het laatst in 1910 tot uitbarsting; de vierde maal sinds de ontdekking van IJsland. De Grimsvötn is zeer actief, maar zelden spectaculair. Eén van de beruchtste erupties vond plaats in 1783, toen de Laki in het zuiden 14 tot 16 kubieke kilometer lava over het eiland uitbraakte en diverse andere vulkanen in beweging bracht. Van de 50.000 inwoners die IJsland toen telde werden er 10.000 gedood door de giftige gassen die zich verspreidden.
In rust vormt de krater van de Grimsvötn een meer dat overdekt wordt door een rond 450 meter dikke ijslaag. Eens in de vijf à tien jaar vertoont de Grimsvötn vulkanische activiteit, al leidt dat lang niet altijd tot merkbare erupties. Wel wordt het ijs onderin de ijskap dan zodanig opgewarmd dat het smelt. Het meer loopt vol en stroomt over. Dan ontstaat een 'jökulhlaup': een rivier van smeltwater baant zich als het ware een weg door het ijs en bereikt de gletsjerrand in het zuiden. Als het ware bevrijd stort het smeltwater zich dan vanuit die nauwe tunnel via de kustvlakte in de Atlantische Oceaan. Tweemaal eerder deze eeuw, in 1938 en 1954, was het verschijnsel uitermate spectaculair. Vorig jaar gebeurde het voor het laatst, maar toen was het een gebeurtenis die nauwelijks aandacht trok.

De Ijslandse gletsjer Eyjafallajoekull

Een vulkaan in het gebied van de gletsjer Eyjafallajoekull, bijna 120 kilometer ten zuidoosten van Reykjavik, werd eind maart 2010 actief.
Nadat in Zuid Ijsland de noodtoestand werd afgekondigd, werd medio april ook in West Europa het vliegverkeer grotendeels stilgelegd vanwege de aswolken in de lucht, waardoor vliegtuigmotoren kunnen vastlopen. Deze situatie is nooit eerder voorgekomen voor het vliegverkeer in West Europa.

---

De Kilimanjaro
(Tanzania, Afrika)

De Kilimanjaro is gelegen in het noorden van het Afrikaanse Tanzania, vlak bij de grens van Kenya. Zie de kaart van Afrika.

Al Gore gebruikt in zijn film en boek "An inconvenient Truth" de Kilimanjaro als voorbeeld van gletsjers, die door de - door mensen veroorzaakte - opwarming van het klimaat zouden smelten. Het ligt waarschijnlijk wel wat genuanceerder.

De kilimanjaro is een drievoudig vulkaanmassief. De grootste en hoogste vulkaan, Kibo (5892 m), wordt geflankeerd door Shira (3962 m) en Mawenzi (5148 m).

Mount Kilimanjaro (Kilima Njaro or "mountain of god" in en:chagga), the highest point in Africa, reaches 5,895 meters (19,340 feet) above sea level, tall enough to maintain a permanent snow cap despite being just 330 kilometers (210 miles) south of the equator. It is the tallest free-standing mountain on the Earth's land surface, rising about 4,600 meters (15,000 feet) above the surrounding plain. Kilimanjaro is a triple volcano (has three peaks) that last erupted perhaps more than 100,000 years ago but still exudes volcanic gases. It is accompanied by about 20 other nearby volcanoes, some of which are seen to the west (left) in this view, prominently including Mount Meru, which last erupted only about a century ago. The volcanic mountain slopes are commonly fertile and support thick forests, while the much drier grasslands of the plains are home to elephants, lions, and other savanna wildlife. This 3-D perspective view was generated using topographic data from the Shuttle Radar Topography Mission (SRTM), a Landsat 7 satellite image, and a false sky. Topographic expression is vertically exaggerated two times.

Op de berg bevinden zich ongeveer 250 kraters. Een van de grootste is de caldera bovenop Kibo, die een doorsnede heeft van ongeveer 2½ km. In die caldera bevindt zich de Reuschkrater, en daarin ligt de meest recente krater, de Ash-Pit. Op de zuidoostelijke helling van Mawenzi vult het een 3 km² grote krater. Ongeveer 2 km² van Kibo is bedekt met gletsjerijs, een restant van een vijf keer zo grote ijskap die aan het eind van de 19e eeuw de berg bedekte. Het hoogste punt van de kraterrand van Kibo wordt Uhuru-Peak genoemd.

Het drievoudig massief vanuit de lucht gezien. Klik op de foto voor vergroting

Klimaat en klimaatzones rond de Kilimanjaro

De Kibo krater klik op de foto voor een vergroting

Hoewel de Kilimanjaro in de tropen ligt, niet ver van de evenaar, komt op de berg een reeks klimaatzones voor. Op de Kilimanjaro reizen bergbeklimmers van de tropen naar de pool en weer terug. Rondom de berg ligt de savanne, met akkers, dorpen en steden. Op de berghellingen worden onder meer koffie, maïs en bananen geteeld. Daarboven begint het neerslagrijkere, tropische bergbos. Op een hoogte van ongeveer 2700 meter gaat het bos over in een gebied met reusachtige boomheide van wel 10 tot 12 meter hoogte. Bijna elke dag hangen de wolken laag boven bos en heide en is het er mistig en nat. Ongeveer duizend meter hoger neemt de hoeveelheid vocht in de lucht merkbaar af. Dit is het gebied van de metershoge reuzenlobelia's (Lobelia deckenii) en het huizenhoge reuzenkruiskruid (Dendrosenecio kilimanjari) die uittorenen boven het hoogveenlandschap. Ze verdragen de intensieve straling en warmte van de zon overdag en de bittere kou 's nachts; elke dag zomer en elke nacht winter. Boven 4200 meter is het aanzienlijk droger. De nachten zijn er kouder, en het landschap krijgt een meer alpien toendra-karakter met grassen en mossen en woestijnachtige trekken. Boven de 5000 meter leven nog slechts enkele (korst)mossoorten en overheersen zand, gruis, stenen, rots, sneeuw en ijs. Het dierenleven heeft zich aan de omgeving aangepast. Het varieert van olifanten, apen en diverse soorten vogels beneden tot een enkel spinnetje en een verwaaide vlinder op de kraterrand.

Er zijn twee regentijden: een lange tijdens de zuid-oostmoessonperiode van maart tot en met mei en een kortere als de noord-oostmoesson waait van eind oktober tot en met december. Het complexe systeem van moessonwinden, tegenwinden, temperatuur en reliëf van de berg zorgt er voor dat het noordelijke deel van de berggroep droger is dan het zuidwesten. De hoeveelheid neerslag varieert van ongeveer 500 mm per jaar beneden, in de savanne, tot 1800 mm per jaar in het bosgebied op de berghellingen en slechts 125 mm (vrijwel uitsluitend in de vorm van sneeuw) per jaar op de top van de berg.

Sinds het eind van de 19e eeuw is de hoeveelheid neerslag kleiner geworden. Hans Meyer nam op zijn reizen de gletsjerteruggang al waar en voorspelde dat de Kilimanjaro binnen enkele tientallen jaren sneeuw- en ijsvrij zou zijn. Honderd jaar later voorspelden onderzoekers hetzelfde. De oorzaak van het smelten van het ijs zou - volgens klimaatalarmisten als b.v. Al Gore - veroorzaakt worden door de opwarming van de aarde. Nader onderzoek heeft uitgewezen dat dat niet het complete verhaal is. De ijskap van de Kilimanjaro bestaat nu ongeveer 11.000 jaar. Er waren al eerder drogere en nattere perioden. En Hans Meyer had te maken met de gevolgen van de zgn. Kleine IJstijd. Ook de gevolgen van het verdwijnen van het ijs voor de plaatselijke bevolking zijn erg dramatisch voorgesteld. Het overgrote deel van de neerslag valt niet in de neerslagarme, enkele vierkante kilometers grote Kibo-topzone, maar in de uitgestrekte neerslagrijke bossen op de hellingen. Behoud van het bos en de wolkenzone rond de berg zijn van veel groter belang voor de waterhuishouding dan het verdwijnen van gletsjers. En in het Chala-meer - een 3 km² grote krater op de zuidoostelijke helling van Mawenzi - bevindt zich meer water dan in al het Kibo-ijs bij elkaar.

Bronnen:
Wikipedia (Nederlands), 9-12-2009
Wikipedia (Engels), 9-12-2009

---

---

Het zogenaamde smelten van de Himalaia gletsjers en de blunders van het VN klimaatbureau IPPC

---

---

De Franz Josef Gletsjer
(Nieuw Zeeland)

Deze gletsjer is een voorbeeld van gletsjers die niet alleen maar smelten sinds de laatste ijstijd, maar die periodiek ook weer groter worden, inmiddels al weer sinds 1984.

The Franz Josef is a 12 km long glacier located in Westland National Park on the West Coast of New Zealand's South Island. Together with the Fox Glacier 20 km to the south, it is unique in the fact that it descends from the Southern Alps to less than 300 metres above sea level amidst the greenery and lushness of a temperate rainforest.

Growth and retreat

The glacier is currently 12 km long and terminates 19 km from the Tasman Sea. Fed by a 20 square kilometres (7.7 sq mi) large snowfield at high altitude, it exhibits a cyclic pattern of advance and retreat, driven by differences between the volume of meltwater at the foot of the glacier and volume of snowfall feeding the névé. Due to strong snowfall it is one of the few glaciers in New Zealand which is still growing as of 2007, while others, mostly on the eastern side of the Southern Alps, have been shrinking heavily.

Having retreated several kilometres between the 1940s and 1980s, the glacier entered an advancing phase in 1984 and at times has advanced at the phenomenal (by glacial standards) rate of 70 cm a day. The flow rate is about 10 times that of typical glaciers. Over the longer term, the glacier has retreated since the last ice age, and it is believed that it extended into the sea some 10,000 to 15,000 years ago.

This cyclic behaviour is well illustrated by a postage stamp issued in 1946, depicting the view from St James Anglican Church. The church was built in 1931, with a panoramic altar window to take advantage of its location. By 1954, the glacier had disappeared from view from the church, but it reappeared in 1997. This is due to the highly variable conditions on the snowfield, which take around 5-6 years before they result in changes in the terminus location.

There have been some incidents of jökulhlaups (outbreak floods from water-filled ice tunnels) at the glacier, with one destroying a bridge on the access route in 1989.

Source: Wikipedia, January 2nd, 2010.

---

---

Argentinië: de Perito Moreno Gletsjer

Een voorbeeld van veel afbrokkelend gletsjer-ijs, al eeuwen lang. Ten onrechte nog wel eens misbruikt als voorbeeld van gletsjers die zouden afbrokkelen vanwege de door mensen veroorzaakte klimaatopwarming (b.v. in de Volkskrant van ....). Geluid aan en bekijk deze spectaiculaire, steeds weerkerende Gletscher-dam-instorting !

De Perito Morenogletsjer (Spaans: Glaciar Perito Moreno) is een gletsjer in het Nationaal park Los Glaciares in het zuiden van Argentinië.

De Perito Morenogletsjer is een van de 48 gletsjers die worden gevoed door het Zuid-Patagonische IJsveld, 's werelds derde grootste zoetwaterreserve. De gletsjer eindigt in een fjord, waar het ijs 60 m dik en 5 km breed is. Per dag schuift de ijsmassa 1 tot 2 meter verder. Dit kan waargenomen worden door het gekraak van de over elkaar schuivende ijsbrokken enerzijds, anderzijds breken op regelmatige tijdstippen grote ijsbrokken van de gletsjer af die dan met veel lawaai in het Argentinomeer vallen.

De Perito Morenogletsjer is een belangrijke toeristische natuurattractie. Via het Peninsula de Magallanes is het mogelijk om dichtbij de gletsjer te komen. Er zijn diverse platforms. Ook is het mogelijk per boot langs de gletsjer te varen.

Regelmatig bereikt de ijsmassa het vaste land; hierdoor wordt de zuidelijke arm van het meer, de Brazo Rico, afgesloten van het Canal de los Témpanos. Die zuidelijke arm kan hierdoor tot wel 30 m stijgen, waardoor er een enorme druk op de afdamming komt en deze uiteindelijk breekt. Dit verschijnsel heeft zich in volgende jaren voorgedaan: 2006, 2004, 1988, 1984, 1980, 1977, 1975, 1972, 1970, 1966, 1963, 1960, 1956, 1953, 1952, 1947, 1940, 1934 en 1917. Bekijk de video !!!

Bron: Wikipedia, 2-1-2010

---

Argentinië: Andesgebergte, Patagonië

At the southern end of South America lies the jewel of Patagonia. The awe-inspiring beauty of rugged mountains, massive glaciers, fjords, and the open sea collide in a breathtaking display. I have dreams of this place and wonder what it would be like to breathe this air. Pure majesty (8-28-2010)! Space Photo: NASA, Astronaut Wheelock

---

Argentinië: het beschermen van de gletsjers

Gedurende vele jaren hebben in Argentinië mijnbouw-bedrijven gletsjers vernietigd, terwijl ze 70% van het drinkwater leverden aan het land. Een wetsontwerp was voorgesteld om ze te beschermen, maar niemand dacht dat het zou worden aangenomen, gezien de enorme macht van de mijnbouw-bedrijven. Dat was totdat Argentijnse Avaaz-leden en hun partners zoveel druk begonnen uit te oefenen, dat ze voor een omwenteling zorgden.

Vorige week (redactie: ergens in 2010) heeft het Argentijnse Senaat een wetsvoorstel aangenomen om de gletsjers te beschermen tegen de mijnbouw-industrie, nadat Avaaz leden belangrijke senatoren overspoelden met meer dan 8.000 berichten, voorafgaande aan de stemming. Tevens voegden ze hun naam toe aan een petitie voor de bescherming van de gletsjers en ze haalden meer dan 11.000 handtekeningen op in een paar dagen.

Avaaz is een zeer grote en invloedrijke wereldwijd opererende internetgemeenschap, die middels handtekeningenacties en petities opkomt voor / tegen wat ze belangrijkeontwikkelingen of misstanden vinden

---

De Merz-gletsjer op de Zuidpool De Merz gletsjer (ca. 78 km. lang en 33 à 39 km breed) stroomt met een snelheid van 1 km / jaar de Zuidelijke Oceaan in en de gletsjer-tong (ca. 80 km lang) stak op een gegeven moment ca. 25 km in de de Zuidelijke Oceaan. De breuk is mede veroorzaakt toen een ijsberg (97 bij 30 km groot !) tegen de ijsmassa botste. Deze nieuwe gigantisch grote (400 m hoog, oppervlakte 2500 km2, ongeveer zo groot als Luxemburg) ijsberg wordt voorlopig Merz-ijsberg genoemd. Door zijn omvang zou het veranderingen in de oceaanstromingen kunnen veroorzaken. Het bevat evenveel water als de jaarlijkse wereldwijde behoefte aan drinkwater (bron: FD, 27-2-2010). Men schat dat een dergelijke gebeurtenis eens in de ca. 50 à 100 jaar voor komt . https://en.wikipedia.org/wiki/Mertz_Glacier

Mertz Glacier

NASA Satellite Image

The protruding part of the glacier tongue broke away in February 2010